آموزش پیانو مقدماتی (متد اختصاصی)

داستان به دنیا آمدن پیانو

سازها را می توان براساس نحوه تولید صدا به سه دسته تقسیم کرد. این دسته ها سازهای زهی (سیمی)، سازهای بادی و سازهای کوبه ای هستند. تبار پیانو را میتوان از سازهای مختلفی مثل کلاویکورد، هارپسیکورد و دولسیمر ردیابی کرد. اما اگر حتی پیش از آن را ردیابی کنیم، می توان فهمید که پیانو از نوادگان مونوکورد (ساز تک سیم) است. به عبارت دیگر، پیانو را می توان براساس اصل و نسب خود به عنوان یک ساز زهی طبقه بندی کرد.

مکانیزم پیانو همانند دولسیمر است

اگرچه به دلیل اینکه صدای پیانو از لرزش سیم ها تولید میشود، می توان آن را به عنوان یک ساز زهی طبقه بندی کرد، اما می توان آن را به عنوان سازکوبه ای نیز طبقه بندی کرد زیرا یک چکش به آن سیم ها ضربه می زند. از این جهت پیانو مانند دولسیمر است.

دولسیمر سازی است که در خاورمیانه سرچشمه گرفته و در قرن یازدهم در اروپا رواج یافته است. این ساز از یک جعبه ی توخالی که صدا در آن طنین می اندازد تشکیل شده است که بالای آن سیم هایی کشیده شده اند. تقریباً مانند پیانو، از چکش کوچکی برای ضربه زدن به سیم ها استفاده می شود (این ساز شبیه به سنتور است)، به همین دلیل است که دولسیمر جد مستقیم پیانو در نظر گرفته می شود.

کلاویکورد، قدمی بزرگ به سمت پیانو

پیانو جزئی از خانواده ی کیبورد نیز محسوب میشود. تاریخچه سازهای دارای کیبورد بسیار قدمت دارد و از ارگ سرچشمه گرفته است، که با عبور هوا از طریق لوله ها باعث تولید صدا می شود. صنعتگران ساز ارگ را بهبود بخشیدند و پیشرفت کردند تا سازی را به وجود آوردند که یک قدم به پیانو نزدیکتر بود، کلاویکورد.

کلاویکورد برای اولین بار در قرن 14ام ظاهر شد و در عصر رنسانس محبوبیت پیدا کرد. با فشار دادن یک کلید، میله برنجی بنام مماس فرستاده می شود تا به سیم ضربه وارد کند و باعث ایجاد لرزش هایی شود که صدایی در طیف 4 تا 5 اکتاو ایجاد میکنند.

ظاهر پیانو شبیه به هارپسی کورد است

هارپسی کورد حدودا در سال 1500 میلادی در ایتالیا ساخته شد و بعداً در فرانسه، آلمان، فلاندر و انگلیس نیز رواج یافت. هنگامی که یک کلید فشرده می شود، یک قطعه متصل به یک نوار چوبی بلند به نام جک، سیم را به صدا درمی آورد.

این سیستم رشته ها و بستر چوبی، و ساختار کلی این ساز شبیه به ساختاری است که می توان در یک پیانو یافت.

کریستوفوری، ابداع کننده ی اولین پیانو

پیانو توسط بارتولومئو کریستووری (1655-1731) از ایتالیا اختراع شد. کریستوفوری از عدم کنترلی که موسیقیدانان بر حجم صدای هارپسیکورد داشتند ناراضی بود. در هارپسیکورد فارغ از شدت ی ضربه ی وارد شده به کلاویه، شدت صدای تولید شده همواره یکسان بود.  وی اعتبار خود را بخاطر جایگزینی مکانیزم plucking با یک چکش و ابداع پیانوی جدید یافته است. به این ترتیب نوازنده میتوانست با شدت ضربه ی وارد کرده بر کلاویه، شدت و حجم صدای خروجی را کنترل کند. این ساز در ابتدا "clavicembalo col piano e forte" نامگذاری شد (به معنای واقعی کلمه، نوعی هارپسیکورد که می تواند هم صداهای نرم و هم صداهای بلند را ایجاد کند). سپس این نام به نام رایج "پیانو" کوتاه شد.

پیانو ، که به اشکال مختلفی ساخته شده بود، در اواسط قرن 18ام بسیار رواج یافت. سازندگان پیانوی آلمانی با ترجیح یک ساز سبک تر و ارزان تر و با لمس نرم تر، "پیانو مربعی" را کامل کردند. هنگامی که ولفگانگ آمادئوس موتسارت و موزیو کلمنتی شروع به نوشتن برای پیانو کردند ، سبک و سیاق مشخصه پیانیستی در نوازندگی و آهنگسازی توسعه یافت. از آن زمان به بعد، پیانو به رسانه مورد علاقه در موسیقی سالنی، موسیقی مجلسی، کنسرت و همراهی با خواننده تبدیل شد.

Square piano by Johann Christoph Zumpe, 1767; in the Victoria and Albert Museum, London

تقریباً در سال 1860، پیانوی عمودی عملاً جایگزین پیانو مربعی برای مصارف خانگی شد. پیانوهای عمودی اولیه همانند هارپسیکورد های عمودی با سیم هایی که از سطح صفحه کلید بالا می روند ساخته شدند. در نتیجه بسیار بلند بودند، و بسیاری از آنها به شکل های خیلی ظریفی ساخته شده بودند. اما با پایین آوردن سیم ها به سطح، جان اسحاق هاوکینز قسمت عمودی را کوتاهتر و مناسب تر برای اتاق های کوچک کرد.

“Giraffe-style” piano, an upright piano in Biedermeier style, by Gebroeders Muller, c. 1820; in the Centraal Museum, Utrecht, The Netherlands.

مقداری تغییرات نیز در سده های 19 و 20 رخ داد. کشش سیم،که در سال 1862، 16 تن تعیین شده بود، در سازهای مدرن به 30 تن افزایش یافت. نتیجه ی این تغییر یک رنج داینامیک، sostenuto (توانایی حفظ یک تن) و طیف تنال ناشناخته برای فردریک شوپن ، لودویگ ون بتهوون و حتی فرانتز لیست بود. پیشرفت چشمگیری که در قرن بیستم (آغاز دهه 1930) رخ داد، ظهور پیانوی الکترونیکی یا برقی بود که به روشهای الکتروآکوستیک یا دیجیتالی، تن (tone) تولید میکند و از طریق تقویت کننده و بلندگو آن را به گوش شنونده میرساند.

از پیانوهای دست‌ساز تا تولید انبوه

نخستین پیانوها به صورت تکی و یک به یک توسط صنعتگران ساخته می شدند. اگرچه موسیقی پیانو عمدتاً محدود به اشراف بود، اما پس از انقلاب فرانسه در سال 1789، مورد توجه عموم مردم قرار گرفت و تقاضا برای این ساز افزایش یافت. این موضوع منجر به صنعتی شدن سریع تولید پیانو شد. علاوه بر این، موسیقی ای که قبلاً فقط در دربار و مجالس اشرافی از آن لذت می بردند، اکنون در سالن های کنسرت اجرا می شد که در آن زمان برای جای دادن 1000 تا 2000 نفر ساخته شده بودند. این موضوع به نوبه خود منجر به تقاضا برای پیانوهایی با حجم صدای بلندتر و ماندگاری بیشتر شد. سیم ها تحت کشش بیشتری قرار می گرفتند و به همین دلیل از یک قاب آهنی محکم برای حمایت از آنها استفاده شد. عصری فرا رسیده بود که دیگر سازهای پیانو به طور کامل با دست قابل ساخت نبود.

تکرار سریع نت ممکن میشود!

در قرن نوزدهم ، صنعت پیانو پیشرفت های چشمگیری ایجاد کرد و با افزایش تقاضا، به طور فزاینده ای به سمت تولید انبوه روی آورد. علاوه بر این، با تکامل و توسعه تکنیک های نواختن پیانو، تقاضاهایی مربوط به بهبود صفحه کلید پیانو رشد پیدا کرد. هنگامی که پیانیست ها با زدن قطعاتی مانند تریل ها یا آرپژهای سریع و یا با تکرار سریع قطعات شروع به رقابت کردند، نیاز به وجود صفحه کلیدهای حساس تر احساس شد. در پاسخ، یک مکانیزم جدید انقلابی که امکان تکرار سریع قطعات را فراهم میکرد، در سال 1821 توسط پیر ارارد در فرانسه اختراع شد.

در عصر شوپن و لیست ، پیانو دارای 82 کلید بود!

تا اواخر قرن 18ام، محدوده استاندارد صفحه کلید پیانو پنج اکتاو (61 کلید) بود. با این حال، در سالهای پس از 1800 ، این استاندارد به تدریج گسترش یافت. و در عصر شوپن (1810-1849) و لیست (1811-1811)، به 82 کلید رسیده بود.

شوپن در سن 20 سالگی از ورشو به پاریس نقل مکان کرد و برای 19 سال آینده تا پایان عمر، پیانوهای مورد علاقه وی پیانوهای ساخت Ignace Pleyel بودند.

لیست از پیانوهای سازنده هایی چون کارل بچشتاین و لودویگ بسندورفر استفاده می کرد. او اولین آهنگسازی بود که از صفحه کلید گسترش یافته و حجم صدای افزایش یافته، استفاده ی زیادی کرد.

پیانو عمودی، پیانویی جدید

در همین حال، در آغاز قرن نوزدهم، یک پیانو جمع و جور برای مصارف خانگی طراحی شد.

در قرن 18ام، سازهایی موسوم به کلاویسیتریوم clavicitherium ساخته شدند که در آن سیم های هارپسیکورد روی یک قاب عمودی کشیده شده بودند. بنظر میرسد پیانوهای عمودی از کلاویسیتریوم ها الهام گرفته شدند. جان اسحاق هاوکینز، انگلیسی که در فیلادلفیا زندگی میکرد، موفق شد اولین پیانوی عمودی واقعی را در سال 1800 بسازد. از آنجایی که پیانوهای عمودی فضای کمتری را اشغال میکردند، به سرعت محبوب شدند. پیانوهای عمودی که به طور مفصلی تزئین شده بودند نیز ساخته شدند. از نمونه های معروف این پیانوها، پیانویی بنام "پیانوی زرافه" بود.

کمال یک پیانو در عصر مدرن

تقریباً در اواسط قرن نوزدهم، با دوران شوپن و لیست، اصول ساز و کار پیانو و دستگاه‌هایی که آن را تشکیل می دادند، به سطح خاصی از کمال رسیده بودند. پس از آن، تلاش ها و اهداف سازندگان پیانو کاملاً به سمت ارتقاء کیفیت سوق یافت.

سیم های پیانو حتی ضخیم تر شدند و کشش کلی نیز افزایش یافت. برای حمایت از این سیم ها، آنها را بر روی قاب چدن چسبانده بودند. از این گذشته، برای دستیابی به صدایی روشن و شفاف، روشی که برای ایجاد کشش در سیم ها استفاده میشد، کشش را به حداکثر حد افزایش میداد. علاوه بر این، پس از جنگ جهانی اول، صفحه کلید استاندارد به 88 کلید تبدیل شد (7¼ درجه اکتاو).

به این ترتیب، کیفیت کلی، لمس کیبورد، تعداد کلیدها و حجم صدا برای رفع نیازهای عصر مدرن امروز به کمال رسیده بود.

موسیقی پیانو

یکی از محبوب ترین رسانه های دوران رمانتیک، به لطف پیشرفت سریع فنی این ساز، موسیقی پیانو بود. یکی دیگر از دلایل محبوبیت پیانو افزایش تقاضا برای تفریح و سرگرمی از طرف طبقه متوسط جامعه بود. مطابق با سلیقه زمان، قطعات کوچکی که ویژگی برجسته  ای داشتند (کاراکتر داشتند)  محبوب ترین نوع قطعات آن دوران بودند، چه به صورت تک قطعه و چه به عنوان بخش هایی از آثار ترکیبی. استایل های رقص جدید همچنان رواج پیدا کردند، اما انواع محلی مانند پولونا و مازورکا و والتس جدید جای رقص های آرام و متین دوره قبل را گرفت. آهنگسازهای جدی همچنان مشغول ساختن سونات های جدید بودند و تغییرات زیادی به شکوفایی خود ادامه میدادند. ذوق هنری نیکولا پاگانینی ویولونیست و معاصرانش منجر به مطالعات و اتودهای بسیاری شد، که به منظور نمایش مهارت های نوازنده و ابداعات آهنگساز طراحی شده بودند. شوپن، شومان، لیست و برامز آهنگسازان اصلی موسیقی پیانو بعد از بتهوون بودند، اما عملاً همه آهنگسازان آن زمان در شکل گیری ادبیات پیانو نقش داشتند. با ظهور شعرهای عاشقانه آلمانی گوته، شیلر، هاین و دیگران، در آغاز قرن نوزدهم، موسیقی آوازی آلمانی (ترانه) شکوفا شد. پس از سال 1850، آهنگسازان ملل دیگر، به ویژه فرانسه و روسیه، همچنین ادبیات ترانه ای با جذابیت جهانی تهیه کردند. پیشگام و قطعاً پرکارترین آهنگساز موسیقی های آوازی شوبرت بود که در زندگی کوتاه خود بیش از 600 ترانه نوشت. جانشینان اصلی وی ، به ترتیب زمانی، کارل لوو، مندلسون، شومان، برامز، هوگو وولف و ریچارد استراوس بودند.

آهنگسازان بزرگی که پیشرفت های پیانو را دنبال کردند

پیانوی سیلبرمن، مورد تایید باخ

گوتفرید سیلبرمن، متخصص ساخت ارگ، کاری را که کریستوفوری شروع کرده بود، ادامه داد. او طرح های کریستوفوری را مورد مطالعه قرار داد و آنها را بهبود بخشید. چندی نگذشت که در سال 1747، یوهان سباستین باخ یکی از قطعه های تاریخی خود را در مقابل فردریک کبیر روی پیانویی اجرا کرد که سیلبرمن به پادشاه تقدیم کرده بود.

پیانویی که موتسارت عاشقش شد

مردی که در ساخت پیانو آلمان کمک زیادی کرد ، یوهان آندریاس استاین (1728-1728) بود. استین با مکانیزم پیانوی سیلبرمن را بهبود بخشید و آنچه بعداً "عمل وین" (Viennese action) نامیده شد را، توسعه داد، سیستم جدیدی که سالها مورد استفاده قرار می گرفت و محبوبیت زیادی کسب کرد. این پیانوی جدید دارای کیفیت صدایی واضح و صفحه کلیدی بود که به خوبی به لمس نوازنده پاسخ میداد. موتسارت عاشق این جنبه های ساز جدید شد و روی آن بسیاری از قطعات مشهور پیانو را نوشت.

پیانویی که بتهوون هنگام آهنگسازی از آن استفاده می کرد

در همین حال، یوهانس کریستف زومپه در انگلیس مکانیزم چکش را به کلاویکورد اضافه کرد و یک پیانو مربعی تولید کرد. یکی از اولین کاربردهای شناخته شده یک پیانو به عنوان تکنوازی در کنسرت عمومی، اجرای سال 1768 توسط یوهان کریستین باخ (فرزند J.S. Bach) بود و این پیانوی مربعی همان بود که در آن مناسبت مورد استفاده قرار گرفت.

بعدتر، جان براد وود در انگلیس پیشرفت هایی را بر پیانویی که زومپ اختراع کرده بود اعمال کرد، از جمله افزایش کشش سیم ها و همچنین تقویت قاب نگهدارنده. اقدامات وی (در حدود سال 1780) لمسی با مقاومت پایین تر و صدای قدرتمند تر ایجاد کرد. از این نظر، این ساز را می توان پیش ساز پیانوی مدرن نامید.

در سالهای بعد، بتهوون شاهکارهای زیادی را برای این پیانو که توسط برادوود ساخته شده بود نوشت.

 

پیانو چگونه ایرانی شد

در ابتدای قرن هجدهم و در زمان ناپلئون بناپارت، سفیر فرانسه در ایران یک پیانوی 5 اکتاو به دربار فتحعلی شاه قاجار هدیه داد. این پیانو که اولین پیانوی وارد شده به ایران بود، سالیان زیادی در دربار فقط تزئینی بود و بی استفاده مانده بود زیرا کسی بلد نبود آن را بنوازد. مدت ها بعد، حدودا در سال 1873 زمانیکه ناصرالدین شاه در فرانسه به بازدید یک نمایشگاه پیانو رفت، پیانویی که ناپلئون به جد او فتحعلی خان اهدا کرده بود به خاطرش آمد. به همین دلیل 4 پیانو سفارش داد و به ایران فرستاد. کسی در ایران نواختن پیانو را بلد نبود. سرورالملک که نوازنده ی سنتور بود و همینطور رئیس گروه موسیقی دربار نیز بود، به سراغ پیانو رفت و به دلیل شباهت هایی که بین ساختار سنتور با پیانو هست توانست کوک پیانو را عوض کند و برای نواختن موسیقی ایرانی از آن استفاده کند. بنابراین درواقع اولین نوازنده ی پیانو در ایران و اولین نوازنده ی پیانوی ایرانی را باید سرورالملک بدانیم.

پس از آن یک فرد فرانسوی به نام لومر برای سرپرستی موسیقی نظام وارد ایران شد و با ورود او راه برای ورود سازهای غربی از جمله پیانو باز شد. لومر بود که آهنگ های ایرانی و سنتی را برای نواختن با پیانو تنظیم کرد. او و شاگردانش (غلامرضا مین‌باشیان، معتمدالدوله یحیائیان و محمود مفخم) را میتوان از پیشگامان پیانو در ایران دانست. لومر با کمک سالار معزز آموزش پیانو را در ایران آغاز کردند. معزز، مدرس سلفژ در گروه موسیقی نظامی ایران بود و در دوره ای هم از شاگردان کورساکوف بود. کم کم پیانو، ویلون و فلوت وارد موسیقی ایرانی و گروه های موسیقی ایرانی شدند و بعدترها گروه های موسیقی سنتی نیز پیانو را وارد سازهای خود کردند. از آن جمله پیانو توسط درویش خان که جزو موسیقی دانان برجسته ی ایرانی بود وارد ارکستر انجمن اخوت شد و مشیر همایون شهردار نواختن آن را به عهده گرفت.

به مرور زمان نوازندگان پیانوی قابل توجهی در کلاس های آموزشی پیانو تربیت شدند و تبدیل به نوازندگانی چیره دست و در سطوح بین المللی شدند. از این دست هنرمندان میتوان به رافی پتروسیان، تانیا آشوت هارتونیان، نوین افروز گیتی امیرخسروی، امانوئل ملیک اصلانیان و پری برکشلی اشاره کرد.

پس از مشیر همایون شهردار که پیشرو در نوازندگی به سبک پیانوی ایرانی بود، میتوان از مرتضی محجوبی نام برد که در این سبک پیانو بسیار توانا و جزو نوازندگان تراز اول بود. تاثیرگذارترین نوازنده ی پیانوی ایرانی بعد از مرتضی محجوبی نیز جواد معروفی بود.

مرتضی محجوبی ناشناخته ترین آهنگ های سنتی را برای نواختن با پیانو تنظیم میکرد و مینواخت. مهارت او در نواختن موسیقی ایرانی با پیانو بی نظیر و انکارناپذیر بود و از کوک های مختلف برای دستگاه ها و آوازهای مختلف استفاده میکرد. بسیاری معتفدند که او تعداد زیادی از آهنگ هایش را تحت تاثیر سنتور حبیب سماعی نواخته بود. او در طول زندگی اش حدود دو هزار شاگرد تربیت کرد که البته تعداد کمی از آنان در پیانوی ایرانی تبدیل به نوازندگانی به نام و مطرح شدند از جمله آذرمیدخت ملک‌منصور (رکنی)، منوچهر صانعی، توراندخت صانعی، فخری ملک پور و فرهاد معتمد.

جواد معروفی از شاگردان علینقی وزیری بود که طرفدار نوآوری در موسیقی سنتی بود و در این راه قدم های مهم و تاثیرگذاری برداشت. پدر معروفی از مدرسان تار در مدرسه ی وزیری بود و جزو ردیف شناسان درجه یک موسیقی ایرانی بود.

جواد معروفی در ابتدا نزد پدر خود اصول اولیه ی موسیقی را آموخت، سپس در مدرسه وزیری و نزد خانم خاتاریان که از مدرسان بنام پیانو بود، پیانوی کلاسیک اروپایی را آموخت. معروفی با تلاش و پشتکار و همینطور ابداع و نوآوری خود نقش بزرگی در پیشرفت پیانوی ایرانی داشت. پس از او نیز افرادی مانند فریبرز لاچینی و انوشیروان روحانی پیانوی ایرانی را ادامه دادند و آثاری که به موسیقی پاپ نزدیکتر بود را ارائه دادند.

مقایسه انواع پیانوها

پیانوی رویال یا پیانوی دیواری

همیشه برای نوازندگان مبتدی پیانو این سوال وجود دارد که پیانوی رویال (یا بزرگ) انتخاب بهتری برای خرید است یا پیانوی دیواری. کدام کیفیت صدای بهتری دارد و اساسا تفاوت آنها در چیست؟ فارغ از تفاوت قیمت و همینطور شکل ظاهری و ابعاد، تفاوت اصلی این دو پیانو در مکانیزم انتقال نیرو از کلاویه ها به چکش هاست که به آن "اکشن" نیز میگویند. و همچنین سیستم های خفه کن سیم ها یا "دمپر". این تفاوت ناشی از این است که سیم ها در پیانوی دیواری به صورت عمودی و در پیانوی بزرگ به صورت افقی قرار گرفته اند، زمانیکه کلاویه ی پیانوی بزرگ را فشار میدهیم، چکش به صورت افقی و از پایین به بالا به سیم ضربه وارد میکند، و از آنجاییکه این ضربه در خلاف جهت جاذبه است، در هنگام فشردن کلاویه نوعی سنگینی در آن احساس میکنیم و در عوض هنگام برگشتن کلاویه به جای خود چون چکش در جهت جاذبه جرکت میکند، حرکتی سریع تر خواهد داشت و به سرعت به حالت اولیه ی خود برمیگردد، بنابراین نوازنده میتواند با سرعتی بالا یک کلاویه را درجا بنوازد و اجرای نت های با تمپوی بالا روی یک نت، با کیفیت و دقت بهتری انجام خواهد شد. اما در پیانوهای دیواری که سیم ها و چکش ها به صورت عمودی قرار گرفته اند، در هنگام ضربه زدن و بازگشت، جاذبه تاثیر یکسانی بر چکش خواهد داشت، بنابراین سرعت پاسخگویی در این پیانوها نسبت به پیانوهای رویال کمتر خواهد بود.

پیانوی آکوستیک یا پیانوی دیجیتال

ممکن است شما هم برای خریدن پیانو با این سوال مواجه شده باشید که پیانوی آکوستیک برای من مناسبتر خواهد بود یا پیانوی دیجیتال؟ با دانستن مزایا و معایب هرکدام از این دو مدل پیانو شاید بهتر بتوانید تصمیم بگیرید که با توجه به موقعیت و استفاده ی شما کدام برایتان مناسبتر است.

در پیانوی دیجیتال خبری از سیستم و مکانیزم های مکانیکی نیست و درواقع یک نوع کامپیوتر است که صدا را در این پیانوها تولید میکند. به این ترتیب که زمانیکه شما یک کلاویه را فشار میدهید، سیگنالی به درون سیستم فرستاده میشود و پاسخ به صورت یک صدای ضبط شده از فشردن کلاویه ی مشابه در پیانوی آکوستیک، پخش می‌شود و این صدا از طریق بلندگوهای تعبیه شده در دستگاه به گوش شما می‌رسد. طبیعی است که بهتر است برای داشتن صدایی مناسب تر، صدای یک پیانوی آکوستیک با کیفیت و درجه یک، با وضوح و کیفیت بالا ضبط شده باشد. به همین دلیل یکی از گزینه های قابل بررسی هنگام خرید پیانوی دیجیتال نمونه صداهای ضبط شده در آن پیانو است.

پیانوهای آکوستیک دارای مکانیزم های پیچیده ی زیادی هستند، بنابراین برای نزدیک کردن صدای پیانوی دیجیتال به صدای پیانوی آکوستیک گاها دو مکانیزم در آنها تعبیه یا شبیه سازی میشود. یکی از این مکانیزم ها، مکانیزمی است که زیر کلاویه ها قرار میگیرد، و زمانیکه کلاویه ای فشرده میشود، باتوجه به میزان فشار و قدرت آن صدایی متناسب تولید میکند. این مکانیزم را hammer action در پیانوهای آکوستیک تولید میکند و در تمام پیانوهای آکوستیک موجود است. اما در پیانوهای دیجیتال سیستمی مشابه آن شبیه سازی شده است و درصورتیکه این مکانیزم اکشن در پیانوی دیجیتال وجود نداشته باشد، پیانو فقط میتواند صداهایی با قدرت و شدت یکسان تولید کند.

یک سیستم دیگر که در بعضی پیانوهای دیجیتال وجود دارد، کلاویه های سنگین شده یا weighted keys است که حسی مشابه کلاویه های پیانوی آکوستیک القا میکند و بنابراین اگر پس از مدتی نواختن با پیانوی دیجیتال به سراغ پیانوی آکوستیک بروید، به راحتی قادر به نواختن با آن خواهید بود. در غیر این صورت ممکن است مدتی طول بکشد تا به کلاویه های پیانوی آکوستیک عادت کنید و بتوانید با آن بنوازید.

نقاط قوت پیانوی آکوستیک

پیانوی آکوستیک به دلیل ساختار مکانیکی و بسیار دقیقی که دارد جزئیاتی را تولید میکند که پیانوهای دیجیتال نمی‌توانند آنها را ایجاد کنند. اساسا تجربه ی نواختن با پیانوی آکوستیک، تجربه ای منحصر بفرد است و ظاهر پیانو، نوع لمس کلید ها، ارتعاشات و صدای تولید شده با پیانوی دیجیتال قابل مقایسه نیست. اگر شما به تازگی اقدام به یادگیری پیانو کرده اید، پیانوی دیجیتال برای شما مناسب خواهد بود، اما پس از آموزش های اولیه و با پیشرفت در نواختن پیانو بهتر است از پیانوی آکوستیک استفاده کنید. پیانوهای دیجیتال روز به روز پیشرفت کرده اند و خود را به پیانوهای آکوستیک بسیار نزدیک کرده اند، اما حتی با این وجود، بعد از کمی پیشرفت در نواختن، خودتان با تجربه ی پیانوی آکوستیک به این نتیجه خواهید رسید که پیانوی آکوستیک را ترجیح می‌دهید.

درعین حال ساختار مکانیکی پیانوی آکوستیک با تنظیم سالیانه، تا سالیان سال عمر خواهد کرد و دوام بیشتری از پیانوهای دیجیتال دارد.

نقاط ضعف پیانوی آکوستیک

از نظر فنی پیانوی آکوستیک نقطه ضعف خاصی ندارد، اما از نکات قابل توجه در زمان خرید، قیمت بالای این پیانو میباشد. قیمت پیانوهای آکوستیک در مقابل پیانوهای دیجیتال بسیار بیشتر است و به همین دلیل درصورتیکه بطور حرفه ای پیانو نمی نوازید، میتوانید با پیانوهای دیجیتال شروع کنید که باتوجه به پیشرفت چشمگیر آنها در چند سال اخیر، کاملا برای شما مناسب خواهند بود. از معایب دیگر پیانوهای آکوستیک میتوان به وزن بسیار زیاد آنها و در نتیجه دشواری در جابجایی و حمل و نقل آنها اشاره کرد.

از دیگر نکات قابل توجه، هزینه ی نگهداری این پیانو است. پیانوهای آکوستیک باید به صورت سالانه چک و تنظیم شوند. و یک نکته ی دیگر اینکه با پیانوی آکوستیک فقط میتوان پیانو زد، درصورتیکه پیانوهای دیجیتال صدای سایر سازها را نیز شبیه سازی میکنند. که درصورتی که شما کار آهنگسازی یا مشابه آن را انجام می‌دهید می‌تواند برای شما لازم باشد.

نقاط قوت پیانوی دیجیتال

باتوجه به اینکه پیانوی آکوستیک همیشه از نظر کیفیت صدا بر پیانوی دیجیتال ارجحیت دارد، سوال اینجاست که پس چرا مردم پیانوی دیجیتال می‌خرند؟ اولین دلیل شاید قیمت مناسب‌تر این پیانو باشد. بعد از آن باید به امکاناتی که پیانوی دیجیتال به نوازنده می‌دهد اشاره کرد. پیانوی دیجیتال با شبیه سازی صدای انواع سازها میتواند یک ارکستر کامل را شبیه سازی کند، و به همین دلیل طرفداران زیادی دارد. علاوه بر این قابلیت اتصال به کامپیوتر به شما این امکان را می‌دهد که با انواع اپلیکیشن های آموزشی و جانبی کار کنید. همچنین با وصل این پیانو به کامپیوتر میتوانید یک استدیوی کامل داشته باشید. بنابراین بسیاری از نوازندگان حرفه ای پیانو، علاوه بر پیانوی آکوستیک یک پیانوی دیجیتال هم برای استفاده از امکانات الکترونیکی دارند.

علاوه بر این در پیانوی دیجیتال، میتوانید با وصل کردن هدفون به راحتی تمرین کنید و صدا اطرافیان را اذیت نخواهد کرد. از مزایای دیگر این پیانو میتوان به قیمت مناسب تر، سبکی و راحتی در حمل و نقل اشاره کرد.

نقاط ضعف پیانوی دیجیتال

مهم ترین ضعف پیانوی دیجیتال، نداشتن کیفیت و احساس و جزئیات موجود در پیانوی آکوستیک است و همانطور که اشاره شد برای کسانی که میخواهند پیانوی کلاسیک بنوازند، در مراحل بالاتر مناسب نخواهد بود. همچنین پیانوی دیجیتال مانند سایر وسایل الکترونیکی عمر محدودی دارد و با گذشت زمان کارایی خود را از دست خواهد داد. اما پیانوی آکوستیک همر بسیار طولانی دارد و با گذر زمان از کارایی آن کم نمی‌شود.

برندهای مطرح پیانوی دیجیتال

یاماها

از مطرح ترین کمپانی های تولید پیانوی آکوستیک و دیجیتال، کمپانی یاماهاست. این شرکت از پیانوهای دیجیتال ساده برای نوازندگان مبتدی تا پیانوهای دیجیتال بسیار پیشرفته و حرفه ای را تولید میکند و در طول سالیان تلاش کرده است تا جای ممکن پیانوی های دیجیتال را به پیانوهای آکوستیک نزدیک کند و در این امر تا حد زیادی موفق بوده است و طرفداران بسیاری پیدا کرده است. کمپانی یاماها از پیانوی بی نظیر و معروف آکوستیک خود به نام CFFIIIS برای نمونه های صدای پیانوهای دیجیتالش استفاده میکند که به همین دلیل آنها در بازار بسیار محبوب هستند. پیانوهای دیجیتال این برند از دوام و کیفیت بالایی برخوردارند و میتوانند انتخاب مطمئنی برای شما باشند.

یاماها  DGX-660

این مدل پیانوی دیجیتال مانند پیانوهای آکوستیک 88 کلاویه دارد و چه یک نوآموز پیانو باشید و چه یک پیانیست کارکشته میتواند نیاز شما از یک پیانوی دیجیتال را برآورده کند. این پیانو هم از نمونه صدای پیانوی گرند کنسرتی یاماها استفاده میکند و موتور صدای آن pure CF است. قابلیت دمپر نیز در این ساز بازسازی شده است تا واکنش سیم ها را به صورت واقعی تری بازسازی کند. کلاویه های این پیانو نیز حسی شبیه به پیانوهای آکوستیک میدهند زیرا از تکنولوژی graded hammer action در آن استفاده شده است. در این مدل پیانوی یاماها میتوان موسیقی را ضبط کرده و در حین نواختن یک قطعه آن را پخش کرد، بنابراین برای ساخت موسیقی و یا میکس صداها دستگاه مناسبی میباشد.

کاوایی

قدمت کمپانی کاوایی به بیش از یک قرن میرسد، و در سال های اخیر در زمینه ی ساخت پیانوهای دیجیتال نیز فعالیت میکند. پیانوهای دیجیتال کمپانی کاوایی همیشه مورد توجه نوازندگان و موسیقی دان ها بوده است به این دلیل که تجربه ای واقعی مانند پیانوی آکوستیک را برای نوازنده ایجاد میکند و از کیفیت صدای بالایی برخوردار است. علاوه بر این این پیانوهای کاوایی ظاهر زیبایی نیز دارند و همیشه مورد توجه مشتریان بوده اند.

کاوایی CE220

این مدل پیانوی دیجیتال کاوایی یکی از شبیه ترین پیانوهای دیجیتال به پیانوی آکوستیک است. این پیانو که بسیار زیبا و دارای کارایی بالایی است، صدایی بسیار دلنشین و واقعی دارد، علاوه بر آن ظاهر بسیار زیبایی دارد که میتواند فضای خانه ی شما را بسیار دلنشین تر و جذابتر کند. یک ویژگی خوب و مهم دیگر که در پیانوهای دیجیتال کاوایی مشترک است حس و کیفیت کلاویه هاست، که ناشی از چوبی بودن کلاویه های این پیانو است. عملکرد این کلاویه های چوبی به صورتی است که حرکت را در هر دو سمت کلاویه ممکن میکند و از پشت کلاویه، با یک حرکت رو به بالا به چکش ها نیرو وارد میکند، این عملکرد تنها در پیانوهای گرند آکوستیک وجود دارد و از این جهت این پیانوی دیجیتال کاوایی را بسیار محبوب میکند.

خیلی از امکانات پیانوهای دیجیتال در این مدل پیانو موجود می‌باشد، اما در صورتیکه به دنبال یک پیانو با افکت ها و امکانات دیجیتالی کامل و فراوان هستید، این پیانو انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. اما درصورتیکه به دنبال پیانوی دیجیتالی هستید که تا حد ممکن به پیانوهای آکوستیک نزدیک باشد، این پیانوی کاوایی میتواند بهترین انتخاب برای شما باشد.

کاسیو

کمپانی کاسیو پیانوهایی دیجیتال، با قیمت مناسب و کیفیت بالا به بازار عرضه کرده است. پیانوهای دیجیتال این کمپانی به دلیل استفاده از کلاویه های سنگین شده یا weighted keys صدای بسیار مناسب و با کیفیتی دارند و تجربه ای خوب برای شما باقی خواهند گذاشت. کمپانی کاسیو ویژگی هایی را در پیانوهای دیجیتالش تعبیه کرده که در برندهای دیگر با قیمت های بالاتر قابل خرید خواهد بود. بنابراین درصورتیکه به دنبال یک پیانوی دیجیتال با قیمت مناسب و کیفیت و دوام خوب میگردید پیانوهای دیجیتال کاسیو انتخاب مناسبی برای شما خواهد بود.

پیانو کنسول کاسیو  Privia PX-870

این مدل پیانوی کاسیو، یک ورژن جدیدتر و بهتر از مدل px-860 است. در این مدل، کاسیو سعی کرده است تا حد امکان تجربه ی نواختن با پیانوی دیجیتال را به پیانوی آکوستیک نزدیک کند. نمونه صدای این پیانو شبیه به صدای پیانوی گرند میباشد و موتور صدای آن air sound source است. مکانیزم اکشن نیز در این مدل پیانو شبیه سازی شده است و حسی مانند کلاویه های پیانوهای آکوستیک که از عاج و آبنوس ساخته شده اند به نوازنده القا میکند. همچنین پدال دمپر، دمپر رزونانسی با صدایی طبیعی تولید میکند. بنابراین این مدل پیانوی دیجیتال کاسیو نیز میتواند شما را بسیار به تجربه ی نواختن با پیانوی آکوستیک نزدیک کند.

رولند

شرکت رولند که انواع سازهای الکترونیکی را تولید میکند، در زمینه ی تولید پیانوهای الکترونیکی بسیار موفق عمل کرده است. تعدادی از پیانوهای دیجیتالی که در کمپانی رولند تولید میشوند بسیار پیشرفته و مجهز هستند و همواره مورد توجه نوازندگان برای اجرا بر روی استیج میباشند. هرچند این برند پیانوهای گرند و دیواری خوبی نیز تولید میکند، صدایی شبیه به پیانوی آکوستیک ایجاد میکند و برای تمرین های خانگی نیز مناسب میباشد، اما درصورتیکه به ذنبال یک پیانوی استیج بسیار خوب هستید برند رولند را به شما پیشنهاد میکنیم.

رولند RD-2000

یکی از اولین انتخاب های نوازندگان پیانو، برای اجرا بر روی استیج پیانو استیج های رولند است. زیرا از کیفیت صدای دقیق، حس مناسب کلاویه ها و ویژگی های مختلف مناسب برای استیج برخوردارند. موتور صدای این مدل پیانوی رولند super natural است و صداها را خیلی طبیعی، با کیفیت و با دقت بالا تولید میکند. این مدل پیانو دارای افکت های بسیار متنوع و زیادی هم هست و به همین دلیل برای اجرا روی استیج بسیار مناسب است. کلاویه های این پیانو از ترکیبات چوب تشکیل شده است و مکانیزم hammer action نیز در آن تعبیه شده است به همین دلیل به پیانوی آکوستیک نزدیک شده است. برای اجرا بر روی صحنه درصورتیکه نیاز به یک پیانوی قابل حمل، و با صدایی شبیه به پیانوعای گرند یا سینتی سایزر دارید، این مدل پیانوی رولند میتواند انتخاب بسیار خوبی برای شما باشد.

کرگ

کمپانی کرگ تنها پیانو و سازهای دیجیتال دیگر مانند کیبورد و سینتی سایزر تولید میکند. این کمپانی پیانوهایی بسیار پیشرفته و نوآورانه به بازار عرضه کرده است که توجه بسیاری از علاقمندان را به خود جلب کرده اند.

مدل کرگ SP-280

این مدل پیانو که از نظر کیفی مطلوب و مناسب است، جزو پیانوهای قیمت مناسب و قابل حمل بازار محسوب میشود. ظاهر مناسب و کیفیت صدای خوب و شبیه به پیانوی آکوستیک این پیانو آن را به یک کاندید مناسب برای خرید پیانوی دیجیتال تبدیل میکند.

نمونه صداهای این پیانو از پیانوی معروف گرند استینوی برداشته شده است که از ویژگی های برجسته ی این مدل محصوب میشود. مکانیزم اکشن این پیانو یکی از بهترین مکانیزم ها در بازار است و مغمولا در مدل های بالاتر و گران قیمت تر یافت میشود. همچنین از بلندگوهای استریو بیرونی دو وات برای پخش کردن صدا استفاده شده است که به اندازه ی کافی بلند است و میتوان برای تک نوازی یا اجرای گروهی نوازندگان از آن استفاده کرد. ویژگی های گفته شده در بالا این پیانوی کرگ را به گزینه ی مناسبی از نظر کیفیت صدا و شباهت به پیانوی آکوستیک تبدیل میکند.