اگر بخواهیم آموزش سه‌تار خنیاگر را در چند واژه خلاصه کنیم، شاید این‌ها دقیق‌ترین باشند: اصولی، استاندارد، گام‌به‌گام. مجموعه‌ای که در چهار سطح آموزشی طراحی شده و با تدریس طینوش بهرامی، از شاگردان برجسته‌ٔ استاد حسین علیزاده، یکی از مسیرهای دقیق و معتبر یادگیری این ساز به‌حساب می‌آید. اولین سطح این دوره با نام «سه‌تار ۱» مناسب کسانی‌ست که از صفر می‌خواهند وارد دنیای موسیقی شوند. بدون نیاز به هیچ پیش‌زمینه‌ای، هنرجو از نخستین گام‌ها با مفاهیم پایه‌ی نوازندگی، ساختار ساز سه‌تار، و تئوری موسیقی آشنا می‌شود با روشی که نه صرفاً اطلاعات می‌دهد، بلکه مهارت می‌سازد. بر خلاف اغلب آموزش‌ها که بر پایه‌ی یک یا دو کتاب آموزش سه‌تار طراحی می‌شوند، ساختار این مجموعه نتیجه‌ٔ مطالعه، تجربه و تدریس گسترده‌ٔ مدرس در طی سالیان است. هر درس بر اساس مکتب صبا و با طراحی خاص خود پیش می‌رود و یک جزوه‌ٔ اختصاصی در قالب PDF نیز در اختیار هنرجو قرار می‌گیرد. یکی از نقاط تمایز این دوره، نظم در ارائه‌ی تکنیک‌ها و تمرین‌هاست؛ طوری که با تمرین روزانه ۶۰ تا ۷۵ دقیقه‌ای، می‌توان انتظار داشت هنرجو طی حدود ۵ تا ۷ ماه به پایان این سطح برسد. در پایان این بخش، هنرجو توانایی اجرای اغلب قطعاتی که برای سطوح مبتدی و نیمه‌متوسط طراحی شده‌اند را به‌دست می‌آورد. برای کسانی هم که پیش‌تر با آموزش‌های پراکنده و غیرمستمر تجربه‌ای داشته‌اند، شروع دوباره با این مسیر، پایه‌های فنی و ذهنی را به‌درستی تثبیت می‌کند. در ادامه‌ی مسیر یادگیری، تمام تکنیک‌های سه‌تار مانند مضراب‌گذاری متوازن، بیان ملودیک، غلت، لرزش، دینامیک، و کنترل جمله‌پردازی موسیقایی به‌تدریج وارد می‌شوند. این‌ها صرفاً مهارت‌های دستی نیستند؛ بلکه زبان موسیقی‌اند. زبانِ سه‌تار. در کنار تکنیک، هنرجو آرام‌آرام وارد فضای موسیقی دستگاهی می‌شود. آشنایی با آوازها و فضای احساسی دستگاه‌ها، بخشی جدایی‌ناپذیر از درک سه‌تار است. در این مرحله، نوازندگی دیگر فقط «زدن نُت» نیست، بلکه نوعی گفتگو با ساز خواهد بود. کوک سه‌تار هم با وجود سادگی ساز، دنیای خاص خودش را دارد. رایج‌ترین فرم آن، راست‌کوک است، اما در طول دوره با فرم‌های دیگری مثل شور، سه‌گاه یا نوا نیز آشنا می‌شوید. هر کوک، رنگ صدایی تازه‌ می‌سازد و به‌نحوی با حال و هوای دستگاه هم‌خوانی دارد. این انعطاف، بخشی از جذابیت سه‌تار است و بخش‌هایی از آن در مقاله‌ی کوک سه‌تار بررسی شده‌اند. در نهایت، مسیری که خنیاگر طراحی کرده، فقط یک «دوره‌ٔ آموزشی» نیست. یک تجربه‌ٔ یادگیری پیوسته، عمیق و انسانی‌ست. با ابزارهایی مانند مترونوم، مسیر یادگیری هدفمند، و پشتیبانی از مدرس، خنیاگر کوشیده است محیطی بسازد که در آن یادگیری، بخشی از زندگی شود.